واقعا رسم زمونه عجب رسم عجیبیه هر روز هم عجیب تر می شه. البته من عاشق فصل پاییزم ولی توی این پاییز از بقیه پاییز ها دلتنگ ترم. دوباره دارم میرم کلاس زبان و از این موضوع راضیم چون داشتم کم کم همه چی از یادم می رفت. تهران چقدر ترافیکش وحشتناک شده دیشب برای رفتن به خیابون اسفندیار یک ساعت و نیم توی راه بودم. زمان به سرعت می گذره ماه مهر هم تموم شد و من . از خدا می خوام کمکم کنه و بابت تمام چیزایی که بهم داده ازش متشکرم. باورم نمیشه که ده روز پیش آخرین مطلبم رو نوشتم.

کاش زندگی به حکم جبر روزگار ورق نمی خورد. یلدا اومد ولی زیبام نیامد. یلدا تو راه هست و زیبا نیامد. که بیاد زیبا هم میاد. یلدا میاد که نبریم همدیگه رو از یاد. که نسپری خاطره ها رو به دست باد.

رفتنت نمکی بود بر همه ی زخمم هایم . من از همه ی دنیا یکی تورا داشتم یکی خدا را. همه ی دنیا را غافلگیر کن . من حتی با خدا هم شرط بستم. کسی که هزار و یک دل عاشق من است . محرمیت دل میخواهد نه دلیل. می گن تو بن بست زندگی همه میرن سراغ عشق. چه سخته اون روزی که عشق اولم رفته باشه سراغ. خیلی طول نمی کشد که.

I well never forget the days we once had. The days when you were everything to me. My mind used to tell me we D be together forever. But now I realize that was all a big dream. The feelings I have for you will never go. I wish I could take back that one regretful day. The day when I willingly let you slide from my arms. Never did I think of the astonishing pain of regrets. That I would once have to live through. The sight of you in someone else arms. We can have it all back.